Λέμε «δικός μας» γιατί
έτσι νιώθουμε τον αειθαλή Τόλη , το φίλο Τόλη, τον άριστο οικογενειάρχη
Τόλη, τον ευσυνείδητο και συνεπή επαγγελματία Τόλη, τον ταπεινό Τόλη, το δημιουργικό στέλεχος του κοινωνικού
ιστού της πόλης μας Τόλη, το μουσικό Τόλη, τον αθλητή Τόλη, τον ποδοσφαιριστή Τόλη, τον ποδηλάτη Τόλη, το Μαραθωνοδρόμο Τόλη …
Εμείς οι της οικογένειας του Ορέστη έχουμε ένα λόγο παραπάνω
να είμαστε υπερήφανοι γι αυτόν . Υπήρξε
αναντικατάστατο στέλεχος της ανδρικής ποδοσφαιρικής ομάδας μας για 13
συνεχόμενα χρόνια (1975 – 1987). Ένας ογκόλιθος στην άμυνα και ένας γίγαντας
στο ήθος.
Παρ’ όλο που σταμάτησε
το ποδόσφαιρο μόλις στα 30 του ποτέ δεν εγκατέλειψε την «οικογένειά
του». Την υπηρέτησε και Διοικητικά αλλά
και έπειτα ενεργά από το μετερίζι των παλαιμάχων αφού για πάνω από 20 χρόνια συμμετείχε στις
δραστηριότητες αυτών.
Σήμερα η μεγάλη του αγάπη για τον αθλητισμό διοχετεύεται σε
δύο δρόμους. Αυτόν του ποδηλάτη μέσω του Ποδηλατικού
Συλλόγου Ορεστιάδας «Ρήσου» και
αυτόν του αθλητή μεγάλων αποστάσεων μέσω του σχετικού τμήματος του Αθλητικού Ομίλου Ορεστιάδας.
Η συνεχής προπόνηση και η ισχυρή θέλησή του
παρ΄ όλο που σήμερα διανύει τα 58 του χρόνια του δίνουν τη δύναμη να ανταπεξέρχεται ανταγωνιστικά.
‘Ετσι την
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015, έχοντας κάνει
την κατάλληλη προετοιμασία και με οδηγό την πολύχρονη πλέον εμπειρία του σε
δρόμους αντοχής μεγάλων αποστάσεων και
όχι μόνο Μαραθωνίους, πρόσφατα έλαβε για πρώτη φορά μέρος στον 33ο
αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών, τρέχοντας
στην κλασική διαδρομή και διανύοντας την απόσταση των 42.195 μέτρων.
Ακατάβλητος τερμάτισε
άνετα σε ικανοποιητικό χρόνο αν και αυτό
δεν έχει σημασία.
Η τιμή για τον ίδιο, για την οικογένειά του και όλους εμάς τους
συμπατριώτες του, πολύ μεγάλη. Το να ακολουθείς
ακριβώς τα βήματα του στρατιώτη Φειδιππίδη
από το Μαραθώνα στην Αθήνα είναι ταυτόχρονα συγκινητικό και τιμητικό.
Η διαδρομή δεν είναι
καθόλου εύκολη. Ένα μεγάλο μέρος της είναι ανηφορικό και για να συνεχίσει
κάποιος για την επίτευξη του στόχου του εκτός της σωματικής αντοχής απαραίτητη
είναι και η πνευματική. Σφίγγει τα δόντια ο δρομέας από την υπερπροσπάθεια αλλά
δεν παύει να χαμογελά.
Οι μπάντες στη διαδρομή, το χειροκρότημα του πλήθους και το ρυθμικό σαν εμβατήριο χτύπημα των
μπαρών από τους θεατές δίνουν φτερά στο
σώμα και την ψυχή.
Όλα αυτά τα βίωσε και ο «δικός μας» Τόλης. Η εμπειρία του μοναδική. «Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα»
μας είπε. « Όλα είναι μοναδικά, ξεχνάς τους
παλμούς, ξεχνάς το μυϊκό πόνο, ξεχνάς το βουητό των αυτιών. Στόχος ο
τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο. Και όταν τερματίζεις σε πλημμυρίζει η απόλυτη ευτυχία».
Τα συγχαρητήριά μας είναι λίγα ως προς το επίτευγμά του. Μακάρι
η προσπάθειά του να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση από τη νεολαία της πόλης μας.
Του ευχόμαστε να είναι πάντα γερός και σφριγηλός και να
τρέχει μέχρι τα βαθιά του γεράματα !
Για την ιστορία, τερμάτισε στη θέση 2.248 στους 16.000 αθλητές της αυθεντικής
διαδρομής και 98ος στους 2.000 της ηλικίας του (55 – 59) σε 3 ώρες
και 55 λεπτά.
Από την πόλη μας επίσης συμμετείχε και τερμάτισε και ο Βαγγέλης Ευαγγελούδης. Τα συγχαρητήριά μας
και σ’ αυτόν τον συμπατριώτη μας.
